La beltà che il core adora

 Cantata "La beltà che il core adora"  (F. B. Conti (1681-1732))

La beltà che il core adora

Kalbin taptığı güzellik

è di un alta gerarchia

başka bir (göksel) seviyededir

Sovra humana sinpatia

İnsan üstü güzelliğidir

è quel benchè m'innamora.

beni ona aşık eden.

Folle mio cor! Che pensi tu con ardito ciglio?

Aptal kalbim! Ne sandın ki sen -pek uyanık geçinirsin-?

D'un sì bel sole i raij credesti di mirar senza periglio?

Güzel (parlak) güneş ışığına tehlikesiz bakabileceğini mi sandın?

Se sperasti di gioire, hor languisci nel martire!

Mutlu olmayı umdun, şimdi acılar içinde kıvranıyorsun!

e tra dure catene del temerario ardir paghi le pene!

ve pervasız cesaretinin kıskıvrak zincirleri arasında bedel ödüyorsun!

Un pensiero menzognero lusingando il cuore mi va

Yalancı bir düşünce (umut) kalbimi gururlandırıyor

Ma un altro più severo sospirando ogn'or mi dice lo sperare è vanità!

Ama daha ağır bir düşünce, her iç çekişte bana umut etmenin boşuna olduğunu söylüyor!