Adelaide
Ludwig van Beethoven Op. 46
Şiir : Friedrich von Matthison
Einsam wandelt dein Freund im Frühlingsgarten,
Arkadaşın bahar bahçesinde yalnız yürüyor,
Mild vom lieblichen Zauberlicht umflossen, das durch wankende Blütenzweige zittert,
Salınan çiçek dallarında titreşen tatlı sihirli bir ışıkla hafifçe sarılmış,
Adelaide!
Adelaide!
In der spiegelnden Flut, im Schnee der Alpen,
Gelip giden dalgalarda, Alplerin karlarında,
In des sinkenden Tages Goldgewölken,
Batan günün altın bulutlarında,
Im Gefilde der Sterne strahlt dein Bildnis,
Yıldızlar aleminde senin imajın parlıyor,
Adelaide!
Adelaide!
Abendlüfte im zarten Laube flüstern,
Akşam esintisi narin yapraklarda fısıldıyor,
Silberglöckchen des Mais im Grase säuseln,
Mayıs'ın gümüş çanları çimenlerde hışırdıyor,
Wellen rauschen und Nachtigallen flöten:
Dalgalar çağlıyor ve bülbüller ötüyor:
Adelaide!
Adelaide!
Einst, o Wunder! entblüht auf meinem Grabe
Bir gün, oh mucize! Mezarımdan açıyor
Eine Blume der Asche meines Herzens;
bir çiçek kalbimin küllerinden;
Deutlich schimmert auf jedem Purpurblättchen:
Açıkça parıldar her bir mor yaprağı:
Adelaide!
Adelaide!
Yorumlar
Yorum Gönder