An den Mond

 (F. Schubert - Op. 57 No.3)

Geuss, lieber Mond, geuss deine Silberflimmer

Dök, sevgili ay, dök gümüş parıltını

Durch dieses Buchengrün,

Bu kayın yeşilliklerinin arasına,

Wo Phantasien und Traumgestalten

Hayaletlerin ve hayal figürlerin

Immer vor mir vorüberfliehn.

Hep üstümden uçuştuğu yere.

Enthülle dich, dass ich die Stätte finde, wo oft mein Mädchen sass,

Peçeni kaldır (ve göster), bulduğumu, sevgilimin bazen oturduğu,

Und oft, im Wehn des Buchbaums und der Linde,

ve bazen, kayın ve limon ağaçlarının salıntısında,

Der goldnen Stadt vergass.

altın şehri unuttuğu yerleri.

Enthülle dich, dass ich des Strauchs mich freue, der Kühlung ihr gerauscht,

Peçeni kaldır (ve göster), onu serinleten çalıların hışırtısının beni rahatlattığını,

Und einen Kranz auf jeden Anger streue, wo sie den Bach belauscht.

ve dereyi dinlediği her çayıra bir taç serp.

Dann, lieber Mond, dann nimm den Schleier wieder,

Sonra, sevgili ay, sonra yeniden peçeni kaldır,

Und traur um deinen Freund,

ve arkadaşın için üzül,

Und weine durch den Wolkenflor hernieder,

ve ağla bulut yığınlarının arasından,

Wie dein Verlassner weint!

terk ettiğin kişinin ağladığı gibi!